PROMOTOR 2021 - no2 / 12 maart-23april 'Youngtimer'

[MotoMan]

Starcks blooper: Aprilia Moto 6.5

Opgehemeld en kapotgeschreven. Dat overkwam de Aprilia Moto 6.5 in 1995. Het design van Philippe Starck reed best goed, maar een koppige Duitser begreep het kunststukje niet. Gevolg: de verkoop liep niet.



Youngtimer
Aprilia Moto 6.5 (1995)

Ad van de Wiel
Andrew Walkinshaw

Wat de boer niet kent eet hij later

Bij zijn laatste reis ging een lange stoet van Moto 6.5’s de lijkwagen van Ivano Beggio voor. De cultmotor had de Aprilia-topman windeieren gelegd, maar hij bleef er desondanks aan verknocht. Langzaam maar zeker volgt de rest van de wereld.

Als een motorfiets die de wereld moet veranderen en een compleet nieuwe groep motorrijders moet aanboren slechts 6129 keer verkoopt, is er iets mis gegaan. Nee, het stempeltje succesvol past niet direct op de Moto 6.5. Toch ontworstelt de excentrieke Italiaan zich de laatste jaren wel succesvol aan de kwalificatie ‘mislukking’. Misschien waren we nog niet klaar voor zo’n gamechanger? Dat juist een behoudend volkje als de Hollanders bijna goed is voor bijna vijf procent van de verkopen wereldwijd verbaast daarom. Al neemt hip and happening Amsterdam alleen al 54 exemplaren voor zijn rekening. We rijden deze zeldzame ‘wereldveroveraar’.

SNEREN OP ONTWERP
‘Zeg het maar: spuuglelijk of hallucinerend mooi?’ De allereerste zin ooit die over de 6.5 terug valt te lezen in een vaderlands motormagazine vertelt het hele verhaal. De motorfiets polariseert meer dan de presidentsverkiezingen van de Verenigde Staten. Je bent voor of tegen, fan of vijand. Al is het feitelijk correcter om te schrijven dat je voor of tegen wás. Het tij keert voor de mono. Steeds meer tegenstanders van weleer lopen over naar het kamp van de voorstanders. Bij de lancering hoopte Aprilia op meer liefhebbers, maar het wist toen al dat het met deze motorfiets een groot risico nam. Al had het nimmer kunnen bedenken dat een enkeling dacht dat de Moto 6.5 een ‘reclamestunt van een paaseierenfabrikant’ was.
Dat het ‘rijdende paasei’ een ontwerp is van Philippe Starck weet iedereen. Met liefde verruilde de Fransman het keukenblad eenmalig voor de garage. De meeste van zijn ontwerpen zijn nog altijd in keukens te vinden, een enkele staat in een schuur. De garages van Starck zelf staan ook vol met motoren. De man blijkt een echte liefhebber getuige zijn vele trial, klassieke en hedendaagse motoren. In die laatste categorie is geen plaats voor dertien-in-een-dozijn exemplaren. Starck vindt namelijk dat een product iets bij een mens teweeg moet brengen. Zo niet dan heeft het volgens hem geen bestaansrecht. Met sneren aan het adres van zijn ontwerp heeft hij daarom geen problemen, die waardeert hij zelfs. Alles liever dan de clichématige inwisselbare ontwerpen van Japanse fabrikanten. Hij mag zich gelukkig prijzen dat hij in Aprilia-baas Ivano Beggio een gelijkgestemde vindt. Om op te boksen tegen de Japanse merken gaf die Starck carte blanche. De enige eis die Beggio stelde was simpel: ‘maak een spraakmakende motor.’ Missie geslaagd. Een kwart eeuw later spreken we nog altijd over de Moto 6.5.

NUL WATER BIJ DE WIJN
Met Starck en Beggio hoeft niemand medelijden te hebben, met Fausto Vergani en zijn team wel. Het was aan hen – het team van ingenieurs van de Aprilia-fabriek in Noale - om de wildste ideeën van Starck om te zetten in iets wat daadwerkelijk werkte. Visionaire kunst transformeren in haalbare praktijk is geen sinecure en van water bij de wijn doen had de Fransman nog nooit gehoord. Met de hakken in het zand hield de kunstenaar halsstarrig vast aan zijn oorspronkelijke ontwerp. Hij moet hartsgrondig in het Italiaans zijn vervloekt. Met kunst en vliegwerk lukte het de mannen in Noale toch om de Moto 6.5 te ontwikkelen. Een wereldprestatie want elk onderdeel is oorspronkelijk ontwerpen voor de vorm en pas daarna voor de functie.
Dat vorm en functie elkaar op de 6.5 af en toe toch in de weg zitten, vergoelijkt een liefhebber als karakter. De rest van de wereld noemt het simpelweg een minpunt. Neem bijvoorbeeld het rondgebogen uitlaatsysteem dat niet bekend staat als een makkelijke ‘uitademer’. Een andere klassieker’ is de benzinekraan van de eerste generatie. De benzinetank bevat zestien liter brandstof, maar door de locatie van de benzinekraan kunnen er daarvan effectief slechts twaalf gebruikt worden. Bovendien zit de benzinekraan aan de rechterkant… Een jaar later verhuist de kraan naar links en naar beneden en mogen Moto 6.5-eigenaren hun benzinetank gratis ruilen. Dat krijg je als een kunstenaar zich uitleeft...

GEEN UITSTAPJES MEER
Het alom aanwezige lichtgrijze kunststof is prachtig en onmogelijk tegelijk. De Moto 6.5 heeft geen gebruikelijke zwarte kabels, knipperlichten of andere zwarte Tupperware. Zoals gezegd oogt het grijs magnifiek, maar de kabels vergelen door Uv-straling en hete remvloeistof waar je bij staat. Gelukkig - zijn tijd ver vooruit - is het kunststof recyclebaar.
De opvallend alledaagse spiegels hebben eveneens een grijze rand. Zelfs de slangen van de koelvloeistof zijn grijs en dus duur om te produceren. Van de verkoopprijs van fl. 15.990 is Aprilia dan ook nooit rijk geworden. Zou Aprilia daarom geen ‘uitstapjes’ meer hebben gemaakt na de 6.5? Het kleurt tot nu toe alleen nog maar keurig tussen de lijntjes.
Het blok is al net zo grijs als het kunststof. Het eerste prototype had nog een luchtgekoelde Suzuki 350 eencilinder, maar het productiemodel heeft de Oostenrijkse Rotax-mono met vijfklepskop. Hetzelfde blok drijft ook de Pegaso aan, al heeft het in de Moto 6.5 tammere nokkenassen en een enkele 40 millimeter carburateur in plaats van dubbele 33 millimeter carburateurs. Dankzij de aanpassingen is het blok voor een eencilinder enorm soepel onderin. De balansas houdt de vibraties in toom. In geen enkele test uit debuutjaar 1995 valt een onvertogen woord over het blok en een kwart eeuw later enthousiasmeert het nog altijd.
Op een zonnige zomerdag, het weer dat standaard bij deze motorfiets hoort, rijden wij de Moto 6.5 van Erik Gemser. Vandaag voorziet hij ons niet alleen van een motorfiets, maar ook van alle ins en outs ervan. Als drijvende kracht van het 6.5-forum is hij daarvoor de geschikte persoon.

GEEN SPEELGOED
Gemser heeft zich nooit hoeven verdedigen voor zijn Italiaanse trots tegenover andere motorrijders. ‘De Aprilia oogst juist bewondering. Er staan altijd mensen om je heen. Je wordt niet uitgelachen, echt niet. Je verwacht dat jongere motorrijders hem leuk vinden, maar oudere motorrijders snappen het ook helemaal. Routiniers hebben er respect voor. Het algehele gevoel is omgeslagen. Van blooper naar gewilde motor. Een 6.5 is tegenwoordig echt meer waard. Dat klinkt leuk, maar elk onderdeel dat je nodig hebt stijgt net zo hard in prijs.’
Gelukkig praten we niet alleen over een spraakmakende motorfiets, maar rijden we er ook mee. De bevindingen van 1995 staan nog altijd kaarsrecht overeind. Het is namelijk nog altijd opstappen en wegwezen. Op foto’s oogt een Moto 6.5 altijd als speelgoed, maar de zit is hoger dan verwacht en de motor voelt volwassen. Het zadel oogt dik, maar de kunststof bodemplaat laat zich desondanks prominent gelden. Of het komt door de motor, het Groene Hart of door de zomerse temperaturen, maar het voelt als een voorrecht om op deze cultfiets te rijden. Het blok is net zo soepel als de testers van het eerste uur al verkondigen en de smalle mono is heerlijk licht te rijden. Een mens voelt zich direct op zijn gemak en happy. Een kanon is het zeker niet – en richting het rode gebied gaat het allemaal als een nachtkaars uit – maar het is aangenaam en ontspannen toeren. Bovendien is de motor ontworpen met stadsgebruik in het achterhoofd en in de stedelijke omgeving kom je perfect mee. In 1995 nodigde de 6.5 al niet uit tot snel rijden en dat is nog altijd zo. Geniet vooral in rust en in stilte. Het ronde uitlaatsysteem weet namelijk prima raad met de dikke eencilinderklappen.

DUITSERS VERMOORDDEN 6.5
De exotische en unieke vormgeving contrasteert enorm met het conservatieve rijwielgedeelte. Daarmee stuurt de motorfiets volgens alle eerste testen ‘licht en nauwkeurig’. Alleen zijn er al vanaf het begin ook klachten over de onbalans in het rijwielgedeelte. De voorkant zou te zacht zijn geveerd, de achterkant te hard. Bij dit model is dat wel in balans, al klinkt dat beter dan het daadwerkelijk is. Deze fiets is rondom te zacht en dat werkt vertrouwen niet in de hand. Het is niet dat ik me niet vermaak, maar de grenzen zoek ik bewust niet op. Waarschijnlijk is de Marzocchi achterdemper in de loop der jaren iets van zijn arbeidsmoraal kwijtgeraakt.
Eigenaar Erik Gemser voelt zich wel volledig thuis op zijn 6.5’tje. Hij kan er mee lezen en schrijven en hekelt dan ook de journalisten die over onbalans in het rijwielgedeelte begonnen. ‘Duitse journalisten hebben de 6.5 stuk geschreven. Zij waren er niet van gecharmeerd. Zo’n motor valt ook niet uit te leggen aan stijve types als Duitsers. Een gerenommeerde journalist schrijft negatief over het stuurgedrag en de rest neemt het vervolgens klakkeloos over.’ Geen idee of de complottheorie van Gemser klopt, maar het is paradoxaal dat juist de Duitsers een motorfiets vermoorden die relatief goed verkocht in Der Heimat.
Gemser schuift niet alle schuld in de schoenen van onze Oosterburen. Ook hij weet wel dat de 6.5 lastig te plaatsen is. ‘Het is helemaal niks. De motor zit overal tussen in, al komt een urban-bike het eerst in beeld. Oké, de motor zette zichzelf definitief op de kaart toen hij werd opgenomen in de vaste collectie van het Gugenheim museum, maar dat garandeert nog geen verkopen. Er zijn overigens slechts twee modellen in de Verenigde Staten geleverd en die staan beiden in een museum.’

PRACHTIGE ANEKDOTE
In het centrum van Hilversum staat een Aprilia Moto 6.5 als kunstwerk op een hoge paal. Het voelt bijna net zo logisch als dat een YamaKuziKwak dat nooit voor elkaar zal boksen. Aprilia, Beggio en Starck hebben daadwerkelijk iets unieks neergezet met de Moto 6.5. Hulde voor de getoonde moed, al resulteerde dat nooit in hemelse verkoopcijfers.
Ergens op het oneindige internet staat er een prachtige anekdote over de 6.5. In het eerste jaar verkocht de exoot nog aardig, maar het tweede jaar was het feest over. Volgens de auteur omdat iedere hippe tandarts, cosmetisch chirurg, influencer of architect er al eentje had. ‘Echte’ motorrijders lieten de Aprilia links liggen. Er valt iets voor te zeggen, we hebben het wel over 25 jaar geleden. Tegenwoordig is dat anders en vallen meer en meer mensen voor deze cultfiets.

ONDERDELSITUATIE NIET ROOSKLEURIG
Het valt niet mee om onderdelen voor een Moto 6.5 te vinden. Alles voor het motorblok is prima te krijgen want het is gelijk aan BMW’s F650 en Aprilia’s Pegaso. Tot zo ver het goede nieuws. Het kuipwerk is namelijk onmogelijk te vinden. Door de matige kwaliteit is iedereen daar naarstig naar op zoek. Voor koplampen en kilometertellers worden enorme bedragen neergelegd. Ebay is je vriend, maar je hebt geluk nodig en er als een gek bij zijn.

OOIT BETAALBAAR
Vroeger – slechts vijf jaar geleden – was de 6.5 nog uiterst betaalbaar. Toen lag de prijs rond de € 2500. Tegenwoordig is dat al tussen de € 3500 en € 5000. Voor originele accessoires (ruit, rekje, tassen) wordt goudgeld betaald. Philippe Starck tekende nog een bijpassende kledinglijn getekend, maar die ging nooit in productie. In Nederland kostte de motor bij zijn introductie fl. 15.990. Al snel daalde dat naar fl. 14.990. In november 1996 was de Moto 6.5 in Nederland te koop voor fl. 13.500.

PROBLEEMGEVALLEN
De benzinetank is van kunststof en daar kunnen blaasjes op komen. Vergeet het maar om een nieuw ongeschonden exemplaar te kopen. De rest van het plastic kan meer hebben al houdt het lakwerk niet over. Al het karakteristieke grijze plastic uit 1995 is ondertussen flink vergeeld. Dat de 6.5 een echt zomers type is blijkt wel uit zijn gevoeligheid voor pekel.

OPMERKELIJKE MOTOR HAALT VOLKSKRANT
Het is niet elke motor gegeven, maar de Aprilia Moto 6.5 haalt in 1996 de Volkskrant als excentriek wapen tegen oprukkende files. ‘Aprilia’s Moto 6.5 van Philippe Starck is een uitgekiende combinatie van een vrouwelijke belijning en een mannelijk motorblok dat zich laat bekijken als ingewanden in een gestaald lichaam.’ Als altijd zijn de meningen verdeeld. Hoofdstedelijke motorzaak Selling raakt de motor niet aan de straatstenen kwijt, maar RAI-directeur Raymond Grollé is lyrisch: 'Het aanslaan van zo'n nieuw type motor vraagt tijd. Maar het ontwerp is zo origineel dat ik het geen verloren zaak vind.'
De Volkskrant registreert al wel dat de Moto 6.5 geen succesnummer is: ‘Er zijn vijftig verkocht sinds juni 1995. Ongunstig moment, het seizoen liep af.’ Op meer had de importeur volgens de krant niet gerekend. 'Het is gewoon geen massaproduct. Er hoort een exclusief etiket aan te zitten.' Met de verkoopprijs zit dat laatste wel geramd.

SOLO DUE ANNI
Aprilia produceerde de Moto 6.5 – het is amper te bevatten bij zo’n klassieker – slechts twee jaar. De eerste generatie 95/96 komt uit de fabriek in Scorzè. Het uitleveren begint op 6 mei 1995. De eerste 6.5 heeft grijze bekabeling en een benzinekraan aan de rechterkant. Aprilia produceert 3556 exemplaren in Scorzè en die modellen zijn te herkennen aan de S-framecode. In 1996 verhuist de productie naar Noale vandaar de N-framecode. In totaal rolden er 2572 van de band. In 1997 zette Aprilia de productie al stil door tegenvallende verkopen. Toch begint de Moto 6.5 in 1999 aan een tweede leven. Aprilia start geen nieuwe productie op, maar bouwt tot 2001 nieuwe motoren met onderdelen die op de schappen liggen.

STARCKS VINGEROEFENINGEN
Voordat de Moto 6.5 zelfs maar in beeld kwam, ontwierp Philippe Starck een scooter op verzoek van Ivano Beggio. Deze zogenaamde Lama werd in 1992 gepresenteerd en ook direct afgeserveerd. Starck implementeerde de zachtheid van pluchen knuffels in het ontwerp en dat viel lastig te rijmen met de macho motorwereld. Beggio houdt Starck vaak een hand boven het hoofd, maar het prototype was zelfs hem te veel. Het was direct duidelijk dat de Lama het nooit verder zou schoppen dan prototype. Het is eeuwig zonde dat Starcks X-Ray na het debacle van de Lama en de Moto 6.5 ook sneuvelde. Het prachtige ontwerp, met het RSV-blok als kloppend hart als middelpunt, kwam niet verder dan een kartonnen model. 

STERONTWERPER
Als navelstaarders pur sang kennen we Philippe Starck vooral als ontwerper van motorfietsen. De rest van de wereld kent de Fransman van andere designhoogstandjes.
Starck ontwierp legendarische gebouwen als het Royalton New York, het Asahi-gebouw in Tokio en het Café Costes in Parijs. Toch kennen de meeste mensen hem als ontwerper van ​​Alessi-citroensnijder Juicy Salif en de onmogelijke fruitpers die legendarisch is om zijn gebruiksongemak.
















.






.

[MotoMan]

Youngtimer
Aprilia Moto 6.5 (1995)

Ad van de Wiel
Andrew Walkinshaw

What the farmer doesn't know he will eat later

On his final journey, a long procession of Moto 6.5s preceded Ivano Beggio's hearse. The cult bike had done the Aprilia chief a world of good, but he nevertheless remained attached to it. Slowly but surely, the rest of the world followed.

When a motorbike that's supposed to change the world and appeal to a whole new group of riders sells just 6129 times, something has gone wrong. No, the Moto 6.5 doesn't exactly have the seal of success on it. However, in recent years, the eccentric Italian has been able to wrestle the qualification of "failure" away from it. Maybe we weren't ready for such a game changer? It is therefore surprising that a conservative people like the Dutch account for almost five per cent of global sales. Even though hip and happening Amsterdam alone accounts for 54 of them. We drive this rare 'world conqueror'.

SNEER AT DESIGN
Tell us: spittingly ugly or hallucinatingly beautiful? The very first sentence ever written about the 6.5 back in a Dutch motorbike magazine tells the whole story. The motorbike is more polarised than the US presidential election. You are for or against, fan or enemy. Although, in fact, it would be more correct to write that you were for or against. The tide is turning for the mono. More and more of its erstwhile opponents are defecting to the proponents' camp. At its launch, Aprilia hoped to attract more fans, but it knew it was taking a big risk with this bike. Although it could never have imagined that some would think the Moto 6.5 was an 'Easter egg manufacturer's advertising stunt'.
Everyone knows that the "moving Easter egg" was designed by Philippe Starck. With love, the Frenchman exchanged the kitchen worktop for the garage for once. Most of his designs can still be found in kitchens, a few in a barn. Starck's own garages are also full of motorbikes. The man appears to be a real enthusiast, judging by his many trial, classic and contemporary motorbikes. In the latter category, there is no room for the boring ones. Starck believes that a product has to move people. If not, it has no right to exist. So he has no problem with snide remarks about his design, and even appreciates them. Anything but the clichéd, interchangeable designs of Japanese manufacturers. He's lucky to find a like-minded person in Aprilia boss Ivano Beggio. In order to compete with the Japanese brands, he gave Starck carte blanche. Beggio's only demand was simple: 'create a high-profile bike'. Mission accomplished. A quarter of a century later, we're still talking about the Moto 6.5.

ZERO WATER WITH WINE
Nobody needs to feel sorry for Starck and Beggio, but Fausto Vergani and his team do. It was up to them - the team of engineers at the Aprilia factory in Noale - to turn Starck's wildest ideas into something that actually worked. Transforming visionary art into feasible practice is no mean feat and the Frenchman had never heard of compromising. The artist stubbornly stuck to his original design. He must have been cursed in Italian. With a great deal of skill and effort, the men in Noale managed to develop the Moto 6.5. A world achievement, because every part was originally designed for form and only then for function.
The fact that form and function occasionally get in the way of each other on the 6.5 is forgiven by an enthusiast like character. The rest of the world simply calls it a drawback. Take the curved exhaust system, for example, which is not known as an easy "exhaler". Another 'classic' is the first generation petrol tap. The petrol tank holds sixteen litres of fuel, but due to the location of the fuel tap, only twelve of those can actually be used. A year later, the tap moves to the left and down, and Moto 6.5 owners can exchange their petrol tank for free. That's what happens when an artist indulges himself...

NO MORE TRIPS
The ubiquitous light-grey plastic is beautiful and impossible at the same time. The Moto 6.5 has no usual black cables, indicators or other black Tupperware. As mentioned, the grey looks magnificent, but the cables yellow under the influence of UV radiation and hot brake fluid. Fortunately - ahead of its time - the plastic is recyclable.
The strikingly ordinary mirrors also have a grey edge. Even the coolant hoses are grey and therefore expensive to produce. Aprilia never made a fortune out of the fl. 15,990 retail price. Is that why Aprilia didn't make any more "excursions" after the 6.5? So far, it has only coloured So far, it is only colouring neatly between the lines.
The engine is already as grey as the plastic. The first prototype had an air-cooled Suzuki 350 single, but the production model has the Austrian Rotax mono with a five-valve head. The same engine also powers the Pegaso, although in the Moto 6.5 it has tamer camshafts and a single 40 millimetre carburettor instead of twin 33 millimetre carburettors. The changes make the engine extremely smooth at low revs for a single-cylinder. The balancer shaft keeps the vibrations in check. Not a single test from the year of its debut in 1995 had an unpleasant word to say about the engine and, a quarter of a century later, it still inspires enthusiasm.
On a sunny summer's day, the weather that comes with the bike, we ride Erik Gemser's Moto 6.5. Today, he not only provides us with a motorbike, but also with all its ins and outs. As the driving force behind the 6.5 forum, he is the right person for the job.

NO PLAYTHING
Gemser has never had to defend his Italian pride to other riders. The Aprilia is a source of admiration. There are always people around you. You don't get laughed at, really. You expect younger riders to like it, but older riders get it too. The old-timers respect it. The general feeling has changed. From blooper to sought-after bike. A 6.5 is really worth more these days. That sounds nice, but every part you need goes up in price just as much.'
Fortunately, we're not just talking about a high-profile bike, we're also riding it. The findings of 1995 are still as valid as ever. It's still get on and go. In photographs, a Moto 6.5 always looks like a toy, but the seat is higher than expected and the bike feels grown up. The saddle looks thick, but the plastic baseplate nevertheless makes its presence felt. Whether it's because of the bike, the Green Heart or the summer temperatures, it feels like a privilege to ride this cult bike. The engine is just as smooth as the original testers say it is and the narrow mono is wonderfully light to ride. One immediately feels at ease and happy. It's certainly not a cannon - and it all goes out like a nightcap in the red zone - but it's pleasant and relaxing to ride. Moreover, the engine is designed with city use in mind and in the urban environment you come along perfectly. Back in 1995, the 6.5 did not invite fast driving and it still does. Above all, enjoy in peace and quiet. The round exhaust system knows exactly how to deal with the thick single-cylinder claps.

GERMANS KILLED 6.5
The exotic and unique design contrasts greatly with the conservative chassis. According to all the initial tests, the bike steers "light and precise". However, from the outset, there were also complaints about the imbalance in the chassis. The front spring is said to be too soft, the rear too hard. In this model, the balance is correct, although it sounds better than it actually is. This bike is too soft all round and that doesn't inspire confidence. It's not that I don't enjoy myself, but I deliberately don't push the limits. The Marzocchi rear damper has probably lost some of its work ethic over the years.
Owner Erik Gemser feels completely at home on his 6.5. He can read and write with it and therefore disapproves of the journalists who started talking about imbalance in the chassis. German journalists wrote the 6.5 upside down. They didn't like it. You can't explain an engine like that to stiff Germans. One reputable journalist writes negatively about the steering behaviour and the rest then take it at face value. I have no idea if Gemser's conspiracy theory is correct, but it is paradoxical that it is the Germans who are killing a bike that sold relatively well in Der Heimat.
Gemser does not put all the blame on our eastern neighbours. He, too, knows that the 6.5 is hard to place. It is nothing at all. The bike is somewhere in between, although an urban bike is the first to come to mind. Okay, the bike definitely put itself on the map when it was added to the permanent collection of the Gugenheim Museum, but that doesn't guarantee sales. In fact, only two models have been delivered to the United States, and both are in museums.

WONDERFUL ANECDOTE
In the centre of Hilversum, an Aprilia Moto 6.5 stands as a work of art on a high pole. It feels almost as logical as if a YamaKuziKwak would never manage it. Aprilia, Beggio and Starck have really created something unique with the Moto 6.5. Kudos for the courage shown, even if it never resulted in sky-high sales figures.
Somewhere on the infinite internet, there is a beautiful anecdote about the 6.5. In the first year, the exotic sold quite well, but the second year the party was over. According to the author, this was because every hip dentist, cosmetic surgeon, influencer or architect already had one. Real" motorcyclists ignored the Aprilia. There's something to be said for that, but we're talking 25 years ago. Nowadays, things are different and more and more people are falling for this cult bike.

PARTS SITUATION NOT ROSY
It is not easy to find spare parts for a Moto 6.5. Everything for the engine is fine because it is similar to BMW's F650 and Aprilia's Pegaso. So much for the good news. The fairing is impossible to find. Because of the poor quality, everyone is desperately looking for it. Headlights and odometer are sold for enormous amounts. Ebay is your friend, but you need luck and to be there like a madman.

ONCE AFFORDABLE
In the past - only five years ago - the 6.5 was still extremely affordable. Back then, the price was around € 2500. Nowadays, it is between € 3500 and € 5000. Gold is paid for original accessories (windscreen, rack, bags). Philippe Starck drew a matching clothing line, but it never went into production. In the Netherlands, the bike cost fl. 15,990 at its introduction. That soon dropped to fl. 14,990. In November 1996, the Moto 6.5 was on sale in the Netherlands for fl. 13,500.

PROBLEM CASES
The petrol tank is made of plastic and can get blisters on it. Forget about buying a new one intact. The rest of the plastic can take more, although the paintwork is not great. All the characteristic grey plastic from 1995 has yellowed considerably by now. That the 6.5 is a real summer car is proven by its sensitivity to salt.

REMARKABLE MOTORBIKE MAKES IT INTO THE NATIONAL NEWSPAPER
It's not every bike's cup of tea, but the Aprilia Moto 6.5 hit the headlines in 1996 as an eccentric weapon against advancing traffic jams. Aprilia's Moto 6.5 by Philippe Starck is a clever combination of feminine lines and a masculine engine that can be viewed like intestines in a steel body. As ever, opinions are divided. Capital city motorbike shop Selling is unable to sell the bike, but RAI director Raymond Grollé is enthusiastic: 'A new type of motorbike like this takes time to catch on. But the design is so original that I don't think it's a lost cause'.
De Volkskrant already records that the Moto 6.5 is not a success story: 'Fifty have been sold since June 1995. Unfortunate moment, the season was ending'. According to the newspaper, the importer had not counted on more. It's just not a mass product. It should have an exclusive label. With the selling price, the latter is in order.

SOLO DUE ANNI
Aprilia produced the Moto 6.5 - it's hard to imagine with such a classic - for only two years. The first generation 95/96 comes out of the Scorzè factory. Delivery starts on May 6, 1995. The first 6.5 has grey wiring and a fuel tap on the right side. Aprilia produces 3556 units at Scorzè and those models are identified by the S-frame code. In 1996 production moved to Noale, hence the N-frame code. A total of 2572 were produced. In 1997, Aprilia stopped production due to disappointing sales. Nevertheless, the Moto 6.5 began a second life in 1999. Aprilia did not start new production, but built new motorbikes with parts available on the shelves until 2001.

STARCK'S FINGER EXERCISES
Before the Moto 6.5 even entered the picture, Philippe Starck designed a scooter at the request of Ivano Beggio. This so-called Lama was presented in 1992 and also immediately dismissed. Starck implemented the softness of plush cuddly toys in the design, which was difficult to reconcile with the macho motor world. Beggio often holds a hand over Starck's head, but the prototype was too much even for him. It was immediately clear that the Lama would never make it beyond the prototype. It is an eternal shame that Starck's X-Ray also fell after the debacle of the Lama and the Moto 6.5. The beautiful design, with the RSV engine as its beating heart, never progressed beyond a cardboard model. 

STAR PERFORMER
As navel-gazers pur sang, we know Philippe Starck mainly as a designer of motorbikes. The rest of the world knows the Frenchman from other design tours de force.
Starck designed legendary buildings such as the Royalton New York, the Asahi building in Tokyo and the Café Costes in Paris. However, most people know him as the designer of the Alessi lemon cutter Juicy Salif and the impossible fruit press that is legendary for its ease of use.







.