Perhaps the bravest move in modern motorcycling was allowing crazy kitchenware designer Phillipe Starck carte blanche when it came to designing this urban commuter single.
Featuring a sturdy Rotax 650cc engine, the wacky looking Moto 6.5 turned out to be an expensive gamble for Aprilia, who dedicated a production line to making this model in the mid 1990s.
Starck´s ‘egg shaped´ frame, bizarre inter-connected twin exhausts, lurid paint schemes and post-industrial grey coloured cycle parts, coupled with soggy suspension, all combined to make the Moto 6.5 one of the least popular bikes in UK during the late `90s.
One day, the Moto 6.5 will be a collector´s item. But then again, some people collect train numbers don´t they..?
The ride down the autostrada had been damp, windy and uncomfortable, but the scene at Bologna made the effort worthwhile. Back in Aprilia´s home town of Noale, steady rain had left the highways almost as wet as those of nearby Venice. Two hours and 100 miles south in Bologna the sun was shining, the city streets were dry and the Moto 6.5 could really show its worth. Suddenly the Aprilia´s upright riding position made sense, the single-cylinder engine´s punchy low-rev delivery was ideal, and the bike´s blend of light weight and manoeuvrability made it perfectly at home flicking through the traffic.
Whenever it was parked, too, the Moto 6.5 drew a steady stream of spectators fascinated by – and mostly impressed by – this unusual looking motorbike. That sort of reaction is exactly the one intended by Aprilia, whose hope is that the Moto 6.5´s style, simplicity and ease of use will appeal particularly to scooter riders and car drivers. In the words of the advert running in Italian general-interest magazines, the Moto 6.5 is aimed at those who are spurred by the freedom of a motorcycle but scared by the super-performance of sports bikes.
Anyone still in doubt about the bike´s intended market needs look no further than the pretentious photo album produced for the bike´s launch at the Bologna Show, in which it is pictured with an assortment of singers, models and other trendies including Peter Gabriel and its French star designer Philippe Starck (in whose honour the name Moto 6.5 gains its accent). Starck is a genuinely big name in the design world, having shaped everything from toys and televisions to buildings and even an aeroplane. He´s a keen motorcyclist and has also worked with Aprilia on a prototype scooter called the Lama.
You can make up your own mind about the Moto 6.5´s appearance, but there´s no doubt that Starck has produced a striking machine quite distinct from anything else on two wheels. Mostly coloured grey to match the alloy of parts including its watercooled 649cc engine, the 6.5 has a simple, elemental look. The triangular forms of the petrol tank and seat/sidepanels contrast with curved shapes including the tubular steel frame, the radiator and small bash-plate, the upswept exhaust system and the neatly tapering tail section.
The motor is heavily based on the dohc, radial five-valve unit from Aprilia´s Pegaso 650 trail bike, modified with softer camshafts and a larger oil-pump, necessary because the crankshaft uses some plain bearings instead of needle-rollers, to reduce noise. That allows a little more sound from a stainless steel exhaust that is cunningly disguised to look like a straight-through system, and is mostly hidden below the engine.
With a single 40mm Mikuni in place of the Pegaso´s twin 33mm carbs, the Moto 6.5 produces an undisclosed maximum slightly below the trail bike´s peak of 50bhp at 7000rpm.
Apart from the gracefully curving route of its 32mm diameter twin main rails the frame is conventional, and like the Pegaso´s incorporates a square-section top spine that doubles as an oil tank. Suspension is fairly basic, with 40mm Marzocchi forks up front (aided by a brace beneath the mudguard) and the same firm´s preload-adjustable vertical monoshock operating the oval-section steel swing-arm. Travel is 135mm front, 120mm rear – considerably less than the 180mm/170mm figures of the Pegaso.
Those shorter legs allow an 810mm seat height, 50mm lower than the Pegaso´s, but the roadster still has the fairly tall and slim feel typical of a trail bike. It´s even lighter than most big trailies, at just 150kg dry, and has a similar riding position thanks to handlebars that curve slightly upwards and footrests that are set well forward. But the 6.5 gives a unique and attractive view over the orange-fronted fuel tank (UK tanks will be black) to an instrument panel comprising three different-sized circular housings for speedometer, water temperature and warning lights.
The first thing to make an impression when I pulled away was the low-down grunt of the engine, which was as flexible and responsive as a big single should be. No tacho is provided, and none was needed. Simply winding back the throttle in the lower gears sent the Aprilia scuttling forward very abruptly almost regardless of revs, which made blatting through the villages around Noale fun despite the miserable weather.
The Moto 6.5 does not have the aggressive image of Ducati´s Monster, but it shares a similar ability to provide quick getaways, instant roll-on acceleration and effortless clutchless wheelies.
Engine performance was generally very adequate on the open road, too, and the Aprilia handled the blast down the autostrada as well as most big singles. It had enough torque to nip past traffic from about 50mph without resorting to the five-speed gearbox, and cruised at an indicated 85mph with vibration kept to tolerable levels by the engine´s balancer shaft. There wasn´t much power in hand at that speed, though, and the Moto 6.5 refused to reach the magic ton mark however much I crouched down out of the wind.
The only real engine-related flaw was the slight misfire that one of the two Aprilias I rode occasionally suffered from, particularly at about 75mph in top gear. It wasn´t a major glitch, just a slight hesitation on opening the throttle, and felt like temporary fuel-starvation. The other engine ran crisply all day, which suggests that the fault isn´t a general one. Sadly the clean-running Moto 6.5 had a typical naked-bike tendency to weave above about 85mph, while the other remained stable. Both were pre-production machines, and it´s to be hoped that production versions combine the good parts of the two test-bikes, rather than the bad…
That problem apart, the Aprilia´s chassis did a pretty good job and was more than adequate for the non-aggressive use for which the bike is intended. Suspension was reasonably soft by roadster standards, particularly up front, which gave a pleasant ride in town but meant a fair bit of pitching when braking into some of the bends in the hills outside Bologna. Despite fairly conservative steering geometry, a long 1460mm wheelbase and the 18-inch diameter of its wire-spoked front wheel, the Moto 6.5´s wide bars and light weight meant it could be flicked about fairly easily.
Dunlop´s Arrowmax tyres suited the bike well, and allowed the Aprilia to make use of its generous ground clearance. For hard riding on damp city streets or gravel-strewn hillside hairpins the rubber could have been a little softer, but in normal use the Moto 6.5 cornered well. Brakes were very adequate, too. The front set-up of single 298mm disc and twin-piston Brembo caliper bit hard and gave plenty of feel, while the span-adjustable handlebar lever was an example of a generally good level of finish.
Other practical touches included sensible switchgear, wide and fairly clear mirrors and a two-tone seat that was reasonably comfortable despite the upright and wind-blown riding position. The narrow pillion seat didn´t look too inviting, though at least there are grab-handles. Less clever is that what looks like a huge fuel tank holds only a claimed 16 litres and has its tap set high on the right. That brought range well below 100 miles and made switching to reserve rather awkward.
Get Aprilia bike insurance for the aprilia moto 6.5.
Misschien was de dapperste zet in het moderne motorrijden het mogelijk voor gekke keukengerei ontwerper Phillipe Starck carte blanche als het ging om het ontwerpen van deze urban forens single.
Met een stoere Rotax 650cc-motor bleek de gekke uitziende Moto 6.5 een dure gok voor Aprilia, die halverwege de jaren negentig een productielijn oprichtte voor het maken van dit model.
Het 'ei-vormige'frame van Starck, bizarre onderling verbonden dubbele uitlaten, lugubere verfschema's en postindustriële grijs gekleurde fietsonderdelen, gecombineerd met doorweekte ophanging, alles gecombineerd om van de Moto 6.5 een van de minst populaire fietsen in het VK te maken tijdens de eind jaren negentig.
Op een dag zal de Moto 6.5 een verzamelobject zijn. Maar ja, sommige mensen verzamelen treinnummers niet, niet?
De rit over de autostrada was vochtig, winderig en ongemakkelijk geweest, maar de scène in Bologna maakte de moeite waard. Terug in Aprilia's geboortestad Noale, hadden vaste wegen de snelwegen bijna net zo nat verlaten als die van het nabijgelegen Venetië. Twee uur en 100 mijl ten zuiden in Bologna scheen de zon, de straten in de stad waren droog en de Moto 6.5 kon zijn waarde echt tonen. Plotseling was de rechtop zittende positie van de Aprilia logisch, de pittige levering met lage cilinderinhoud van de eencilindermotor was ideaal, en de combinatie van lichtgewicht en manoeuvreerbaarheid van de motor maakte het perfect om thuis door het verkeer te fladderen.
Misschien was de dapperste zet in het moderne motorrijden het mogelijk voor gekke keukengerei ontwerper Phillipe Starck carte blanche als het ging om het ontwerpen van deze urban forens single.
Met een stoere Rotax 650cc-motor bleek de gekke uitziende Moto 6.5 een dure gok voor Aprilia, die halverwege de jaren negentig een productielijn oprichtte voor het maken van dit model.
Het 'ei-vormige'frame van Starck, bizarre onderling verbonden dubbele uitlaten, lugubere verfschema's en postindustriële grijs gekleurde fietsonderdelen, gecombineerd met doorweekte ophanging, alles gecombineerd om van de Moto 6.5 een van de minst populaire fietsen in het VK te maken tijdens de eind jaren negentig.
Op een dag zal de Moto 6.5 een verzamelobject zijn. Maar ja, sommige mensen verzamelen treinnummers niet, niet?
De rit over de autostrada was vochtig, winderig en ongemakkelijk geweest, maar de scène in Bologna maakte de moeite waard. Terug in Aprilia's geboortestad Noale, hadden vaste wegen de snelwegen bijna net zo nat verlaten als die van het nabijgelegen Venetië. Twee uur en 100 mijl ten zuiden in Bologna scheen de zon, de straten in de stad waren droog en de Moto 6.5 kon zijn waarde echt tonen. Plotseling was de rechtop zittende positie van de Aprilia logisch, de pittige levering met lage cilinderinhoud van de eencilindermotor was ideaal, en de combinatie van lichtgewicht en manoeuvreerbaarheid van de motor maakte het perfect om thuis door het verkeer te fladderen.
Wanneer het ook geparkeerd stond, trok de Moto 6.5 een gestage stroom toeschouwers gefascineerd door - en vooral onder de indruk van - deze ongewoon ogende motor. Dat soort reacties is precies die van Aprilia, waarvan de hoop is dat de stijl, eenvoud en gebruiksgemak van de Moto 6.5 vooral aantrekkelijk zijn voor scooterrijders en automobilisten. In de woorden van de advertentie in Italiaanse tijdschriften voor algemeen belang, is de Moto 6.5 gericht op diegenen die worden aangespoord door de vrijheid van een motorfiets, maar bang zijn voor de superprestaties van sportfietsen.
Iedereen die nog twijfelt over de beoogde marktbehoeften van de fiets, hoeft niet verder te zoeken dan het pretentieuze fotoalbum dat werd geproduceerd voor de lancering van de fiets tijdens de Bologna Show, waarin het wordt voorgesteld met een assortiment van zangers, modellen en andere trendtypen waaronder Peter Gabriel en zijn Franse ster ontwerper Philippe Starck (in wiens eer de naam Moto 6.5 zijn accent krijgt). Starck is een echte grote naam in de designwereld en heeft alles vormgegeven, van speelgoed en televisies tot gebouwen en zelfs een vliegtuig. Hij is een fervent motorrijder en heeft ook met Aprilia gewerkt aan een prototype-scooter genaamd de Lama.
Je kunt je eigen mening bepalen over het uiterlijk van de Moto 6.5, maar het lijdt geen twijfel dat Starck een opvallende machine heeft geproduceerd die duidelijk verschilt van al het andere op twee wielen. Meestal grijs gekleurd om te passen bij de legering van onderdelen, inclusief de watergekoelde 649cc-motor, heeft de 6.5 een eenvoudige, elementaire uitstraling. De driehoekige vormen van de benzinetank en de zitting / zijpanelen contrasteren met gebogen vormen zoals het buisvormige stalen frame, de radiator en de kleine bash-plaat, het opwaartse uitlaatsysteem en het netjes toelopende staartgedeelte.
De motor is sterk gebaseerd op de dohc, radiale vijfkleppeneenheid van Aprilia's Pegaso 650 trailfiets, gemodificeerd met zachtere nokkenassen en een grotere oliepomp, noodzakelijk omdat de krukas een paar glijlagers gebruikt in plaats van naaldrollen, om te verminderen lawaai. Dat zorgt voor een beetje meer geluid van een roestvrijstalen uitlaat die op sluwe wijze is vermomd als een recht doorgaand systeem en meestal verborgen is onder de motor.
Met een enkele Mikuni van 40 mm in plaats van de dubbele 33 mm koolhydraten van de Pegaso, produceert de Moto 6.5 een niet bekendgemaakt maximum iets onder de top van de trailbike van 50 pk bij 7000 tpm.
Afgezien van de sierlijk gebogen route van zijn dubbele hoofdrails met een diameter van 32 mm, is het frame conventioneel en net als de Pegaso's is er een wervelkolom met vierkante doorsnede die ook dienst doet als een olietank. De ophanging is vrij eenvoudig, met 40 mm Marzocchi-vorken vooraan (geholpen door een steun onder het spatbord) en de vooraf instelbare verticale monoshock van het bedrijf met bediening van de ovalen stalen zwenkarm. Reizen is 135 mm voor, 120 mm achter - aanzienlijk minder dan de 180 mm / 170 mm cijfers van de Pegaso.
Die kortere poten staan een 810 mm zithoogte toe, 50 mm lager dan de Pegaso's, maar de roadster heeft nog steeds het vrij lange en slanke gevoel dat typerend is voor een trailfiets. Het is zelfs lichter dan de meeste grote trailies, met slechts 150 kg droog, en heeft een vergelijkbare rijpositie dankzij het stuur dat iets naar boven buigt en voetsteunen die goed naar voren zijn geplaatst. Maar de 6.5 geeft een uniek en aantrekkelijk zicht op de brandstoftank met oranje voorzijde (Britse tanks worden zwart) op een instrumentenpaneel bestaande uit drie cirkelvormige behuizingen met verschillende afmetingen voor snelheidsmeter, watertemperatuur en waarschuwingslichten.
Het eerste ding om indruk te maken toen ik wegreed was de lage grunt van de motor, die even flexibel en responsief was als een grote single zou moeten zijn. Er is geen tacho opgegeven en er was er geen nodig. Door simpelweg het gas in de lagere versnellingen terug te draaien, keerde de Aprilia heel abrupt naar voren, bijna onafhankelijk van het toerental, waardoor de dorpjes rond Noale ondanks het ellendige weer bleven suizen.
De Moto 6.5 heeft niet het agressieve imago van Ducati's Monster, maar het deelt een vergelijkbaar vermogen om snelle uitjes, directe roll-on acceleratie en moeiteloze clutchless wheelies te bieden.
De motorprestaties waren over het algemeen ook erg goed op de open weg en de Aprilia behandelde zowel de autostrada als de meeste grote singles. Het had voldoende koppel om het vroegere verkeer van ongeveer 50 mph te kraken zonder gebruik te maken van de vijfversnellingsbak, en kruiste met een aangegeven 85 mph met trillingen die door de balansas van de motor op aanvaardbare niveaus werden gehouden. Er was echter niet veel kracht in handen bij die snelheid en de Moto 6.5 weigerde de magische tonstreep te bereiken, hoezeer ik ook uit de wind hurkte.
De enige echte aan de motor gerelateerde fout was het lichte misfire dat een van de twee Aprilia's waar ik op reed af en toe last van had, vooral bij ongeveer 75 km / uur in de hoogste versnelling. Het was geen grote storing, alleen een lichte aarzeling bij het openen van het gaspedaal, en voelde als tijdelijke brandstofhonger. De andere motor liep de hele dag door, wat erop wijst dat de fout niet algemeen is. Helaas had de cleane Moto 6.5 een typische neiging om naakt te fietsen boven de 85mph, terwijl het andere stabiel bleef. Beide waren pre-productiemachines, en het is te hopen dat de productieversies de goede delen van de twee testfietsen combineren, in plaats van de slechte ...
Dat probleem apart, het chassis van de Aprilia deed het behoorlijk goed en was meer dan voldoende voor het niet-agressieve gebruik waarvoor de fiets bedoeld is. De ophanging was redelijk zacht door de normen van de roadster, met name aan de voorkant, wat een aangename rit in de stad opleverde, maar betekende een behoorlijk beetje pitchen bij het remmen in enkele van de bochten in de heuvels buiten Bologna. Ondanks een vrij conservatieve stuurgeometrie, een lange 1460 mm wielbasis en de 18-inch diameter van het voorgespannen voorwiel met draad, betekenden de brede balken en het lichte gewicht van de Moto 6.5 dat hij vrij gemakkelijk kon worden rondgeklapt.
De Arrowmax-banden van Dunlop waren goed voor de fiets en de Aprilia kon gebruik maken van de royale bodemvrijheid. Voor hard rijden op vochtige straten in de stad of met grind bezaaide heuvels haarspelden had het rubber een beetje zachter kunnen zijn, maar bij normaal gebruik de Moto 6.5 in een goede hoek. Remmen waren ook erg adequaat. De vooropstelling van de enkele 298 mm-schijf en de Brembo-remklauw met dubbele zuiger beet op en gaf veel gevoel, terwijl de in de breedte verstelbare stuurhendel een voorbeeld was van een over het algemeen goed afwerkingsniveau.
Andere praktische aanrakingen waren verstandig schakelmateriaal, brede en vrij heldere spiegels en een tweekleurige stoel die redelijk comfortabel was, ondanks de rechte en windgeblazen rijhouding. Het smalle duozadel zag er niet al te uitnodigend uit, althans er zijn handgrepen. Minder slim is dat wat op een enorme brandstoftank lijkt slechts 16 liter bevat en de kraan hoog aan de rechterkant heeft. Dat bracht het bereik ruim onder de 100 mijl en maakte overschakeling naar reserve nogal ongemakkelijk.
Koop een Aprilia-fietsverzekering voor de aprilia moto 6.5.