Erik Gemser (MotoMan)
Geplaatst: 20-01-2018 14:10
As beheerder zal ik het voorbeeld geven :
Ik ben 63 jaar (1955) en al jaren een enthousiaste motorrijder. Het begon zo rond m'n 40e dat het motorvirus mij greep. Via een kennis kon ik twee motoren krijgen die verspreid over tig dozen in onderdelen lagen te verstoffen in een loods. De papieren zaten er bij, maar er moest eerst flink gesleuteld worden. Het bleek dat 1 motor redelijk compleet was en de andere miste een paar kleine onderdelen. Op een oldtimerbeurs vond ik deze uiteindelijk. Het bleken twee nagenoeg dezelfde Yamaha's RD 350 te zijn. Beiden uit 1972. De uitdaging was natuurlijk om er op te gaan rijden (Nog zonder rijbewijs).
Na ongeveer een half jaar was ik het sleutelen wel een beetje zat. Vaak lukte het niet de RD 350 te starten. Bij toeval kreeg ik nog een motor. Een Triumph Bonville. Ook uit 1972. Deze reed beter en startte beter. Dan daar maar op rijden. (Nog steeds zonder rijbewijs).
Toch maar m'n rijbewijs gehaald (in slechts 4 lessen) en het touren kon beginnen. Helaas bleek de Triumph ook niet zo betrouwbaar en schudde boven de 100 km/u zo erg (Euvel van een 1 pitter) dat het rijplezier behoorlijk afnam. Ook het rijden op de smalle bandjes van de Yamaha's 350 was geen pretje.
M'n vrouw kwam met een lumineus idee. Verkoop de hele boel (is de schuur ook leger) en koop de motor die je echt wil hebben. Dat was niet tegen dovemansoor gezegd!!!!
Ik kon de hele boel erg goed verkopen op Marktplaats (toen in z'n begintijd). Zo goed zelfs dat ik van de opbrengst een compleet andere motor kon kopen.
Het werd een Yamaha Vmax. Een prachtige motor met heel veel kracht. Geen kickstart meer en een en al luxe. GEWELDIG.
Jaren met de Vmax vele tourtrips gemaakt en zelfs 2x in de Dolomieten geweest. Een feest.
Zeven jaar geleden kreeg ik diverse operaties en mijn conditie nam ziender ogen af. Uiteindelijk resulteerde dat in een flinke gewichtsafname (van 112 naar 82 kilo), maar gelijktijdig ook in m'n kracht. Helaas werd de Vmax met z'n bijna 350 kilo mij te zwaar. Ik kreeg 'm met goed fatsoen niet meer zonder heel veel kracht uit m'n schuur. Tsja....wat nu.
De oplossing was de Vmax in te ruilen. Ik vond een motordealer die er wel voor voelde. Hij had twee Aprilia MOTO 6.5 staan. Een model wat me zeer aansprak. Na een proefrit was ik meteen verkocht. Goede zit, krachtig genoeg (650 cc) en zeer wendbaar. Toch even wat anders dan die zware Vmax. De MOTO 6.5 kreeg nog een servicebeurt en hij liep weer als een naaimachine. Ik koos voor de zwarte versie en hij zag er keurig verzorgd uit. De deal was rond. Nog een keer omkijken naar m'n ouwe Vmax en daarmee een tijdperk afgesloten. Het MOTO-tijdperk kon beginnen. Meteen viel me op hoe er naar gekeken werd. Met de Vmax had ik al geen klagen van belangstellenden maar met de Aprilia Moto 6.5 leek bijna iedereen om te kijken. Grappig.
Ik hoop hier andere MOTO-liefhebbers te treffen en wie weet kunnen we wat ritjes maken. TOT ZIENS! Gr, Erik
Ik ben 63 jaar (1955) en al jaren een enthousiaste motorrijder. Het begon zo rond m'n 40e dat het motorvirus mij greep. Via een kennis kon ik twee motoren krijgen die verspreid over tig dozen in onderdelen lagen te verstoffen in een loods. De papieren zaten er bij, maar er moest eerst flink gesleuteld worden. Het bleek dat 1 motor redelijk compleet was en de andere miste een paar kleine onderdelen. Op een oldtimerbeurs vond ik deze uiteindelijk. Het bleken twee nagenoeg dezelfde Yamaha's RD 350 te zijn. Beiden uit 1972. De uitdaging was natuurlijk om er op te gaan rijden (Nog zonder rijbewijs).
Na ongeveer een half jaar was ik het sleutelen wel een beetje zat. Vaak lukte het niet de RD 350 te starten. Bij toeval kreeg ik nog een motor. Een Triumph Bonville. Ook uit 1972. Deze reed beter en startte beter. Dan daar maar op rijden. (Nog steeds zonder rijbewijs).
Toch maar m'n rijbewijs gehaald (in slechts 4 lessen) en het touren kon beginnen. Helaas bleek de Triumph ook niet zo betrouwbaar en schudde boven de 100 km/u zo erg (Euvel van een 1 pitter) dat het rijplezier behoorlijk afnam. Ook het rijden op de smalle bandjes van de Yamaha's 350 was geen pretje.
M'n vrouw kwam met een lumineus idee. Verkoop de hele boel (is de schuur ook leger) en koop de motor die je echt wil hebben. Dat was niet tegen dovemansoor gezegd!!!!
Ik kon de hele boel erg goed verkopen op Marktplaats (toen in z'n begintijd). Zo goed zelfs dat ik van de opbrengst een compleet andere motor kon kopen.
Het werd een Yamaha Vmax. Een prachtige motor met heel veel kracht. Geen kickstart meer en een en al luxe. GEWELDIG.
Jaren met de Vmax vele tourtrips gemaakt en zelfs 2x in de Dolomieten geweest. Een feest.
Zeven jaar geleden kreeg ik diverse operaties en mijn conditie nam ziender ogen af. Uiteindelijk resulteerde dat in een flinke gewichtsafname (van 112 naar 82 kilo), maar gelijktijdig ook in m'n kracht. Helaas werd de Vmax met z'n bijna 350 kilo mij te zwaar. Ik kreeg 'm met goed fatsoen niet meer zonder heel veel kracht uit m'n schuur. Tsja....wat nu.
De oplossing was de Vmax in te ruilen. Ik vond een motordealer die er wel voor voelde. Hij had twee Aprilia MOTO 6.5 staan. Een model wat me zeer aansprak. Na een proefrit was ik meteen verkocht. Goede zit, krachtig genoeg (650 cc) en zeer wendbaar. Toch even wat anders dan die zware Vmax. De MOTO 6.5 kreeg nog een servicebeurt en hij liep weer als een naaimachine. Ik koos voor de zwarte versie en hij zag er keurig verzorgd uit. De deal was rond. Nog een keer omkijken naar m'n ouwe Vmax en daarmee een tijdperk afgesloten. Het MOTO-tijdperk kon beginnen. Meteen viel me op hoe er naar gekeken werd. Met de Vmax had ik al geen klagen van belangstellenden maar met de Aprilia Moto 6.5 leek bijna iedereen om te kijken. Grappig.
Ik hoop hier andere MOTO-liefhebbers te treffen en wie weet kunnen we wat ritjes maken. TOT ZIENS! Gr, Erik